Marathi Blogger Vaibhav

श्रीविठ्ठलाचा पाळणा  पहिल्या दिवशी आनंद झाला | टाळ मृदंगाचा गजर केला || चंदन बुक्क्याचा सुवास त्याला | पंढरपुरात रहिवास केला |जो | दुसऱ्या दिवशी करुनि आरती | दिंड्या पताका वैष्णव नाचती || वरती बैसविला लक्ष्मीचा पती || जो. || तिसऱ्या दिवशी दत्ताची छाया | सुंदर किती हो बाळाची काया || आरती ओवाळू जय प्रभुराया || जो. || चवथ्या दिवशी चंद्राची छाया | पृथ्वी रक्षण तव कराया || चंद्रसूर्याची बाळावर माया || जो. || पाचव्या दिवशी पाचवा रंग | लावुनी मृदंग आणि सारंग || संत तुकाराम गाती अभंग || जो. || सहाव्या दिवशी सहावा विलास | बिलवर हंड्या महाली वास || संत नाचती गल्लोगल्लीत || जो. || सातव्या दिवशी सात बहिणी | एकमेकींचा हात धरोनि || विनंती करिती हात जोडोनि || जो. || आठव्या दिवशी आठवा रंग | गोप गौळणी झाल्या त्या दंग || वाजवी मुरली उडवितो रंग || जो. || नवव्या दिवशी घंटा वाजला | नवखंडातील लोकं भेटीला || युगे अठ्ठावीस उभा राहिला || जो. || दहाव्या दिवशी दहावीचा थाट | रंगीत फरश्या टाकिल्या दाट || महाद्वारातून काढली वाट || जो. || अकराव्या दिवशी आकार केला | सोन्याचा कळस शोभे शिखराला || रुख्मिणी बैसली डाव...

असं म्हणतात कि माणसाने नेहमी आनंदी राहावं. छोट्या छोट्या गोष्टीत आनंद शोधावा. कारणं हसल्याने आयुष वाढतं. एवढ्या सोप्या पद्धतीने जर आयुष्य वाढत असेल तर आपण सुद्धा नेहमी आनंदी राहूया. हसुया आणि हसवुया.  जिंदगी गम का सागर भी हैं,  "हसके "उस पार जाणा पडेगा.  जीवनात दुःख चालूच राहणार. पण आलेल्या दुःखाला हसत सामोरं जायचं आणि आनंदी राहायचं.  तुम्हाला हसवण्यासाठी याठिकाणी मी काही विनोद शेअर करणार आहे. आणि तुम्हाला हसायलाच लावणार आहे. तुम्ही सुद्धा याचा आनंद घ्या. आणि आपल्या मित्रांनाही हसवा.  सासू : तुला स्वयंपाक करता येत नाही ?   सुनबाई : नाही . सासू : मग तु हे लग्नाआधी का नाही सांगितलं ?  सुनबाई : तुम्हाला सरप्राईज द्यायचं होत म्हणून.. ! पेशंट : कोरोनाची लस दंडालाच का देतात ?  डॉक्टर : कारणं दुसरीकडं दिली तर तुम्हाला फोटो काढून स्टेटसला ठेवता येणार नाही.  दोन बाया बसमध्ये जागेसाठी भांडत होत्या. त्यांचं भांडण ऐकून कंडक्टर म्हणाला, "तुमच्या दोघीत जी म्हातारी असेल तर बसेल". बिचाऱ्या शेवटपर्यंत उभ्या राहू गेल्या.  गेलं तरी चालतील माझ डोळं, पण...

तुम्ही केलंय का कुणावर प्रेम...?  जगामध्ये अशी एकही व्यक्ती नसेल, ज्याचं/जिचं कोणावर प्रेमच नाही. जन्माला आलेल्या प्रत्येक पुरुषाच आणि प्रत्येक स्त्रीच कुणावर तरी प्रेम असतंच.त्या प्रेमाची व्याख्या प्रत्येकजण आपल्या मनाप्रमाणे करतो. सध्याच्या काळात तर प्रेमाची भाषाच बदलून टाकली आपण (मी नाही). प्रेम फक्त एका मुलाने एका मुलीवर करायचं. सोबत फिरायचं. सोबत राहायचं. शरीराचा उपभोग घ्यायचा. बस.. झालं प्रेम.  प्रेमाची खरी व्याख्या करायची झाली, तर प्रेम म्हणजे दोन आत्म्यांच मिलन. कोण कधी कोणाला आवडेल. आपल्या हृदयात कोण कोणाला जागा देईल. याविषयी कोणीच काही बोलू शकत नाही. कारणं प्रेम सहज होत असत.ठरवून जे केल जातं ते प्रेम नसतं, तर प्रेमाच्या नावाखाली केलेला तो एक व्यवहार असतो.  प्रेम एखाद्याचा चेहरा पाहून नाही केल जातं. प्रेमामध्ये सत्यता असायला हवी. विश्वास असायला हवा. प्रेमात हे महत्वाचं नाही, कि ज्याला आपण पसंद करतो. त्याने सुद्धा आपल्याला पसंद करावं. अरे प्रेम तर कुणावरही होऊ शकत. प्रेम आई वडिलांवर होऊ शकत. प्रेम भावा बहिणीवर होऊ शकत. प्रेम नातेवाईकांवर होऊ शकत. प्रेम मित्रांवर ह...

परिवार आपला कि आपल्या धनाचा...  मित्रांनो, आपण ज्यांना आपलं समजतो, ते खरोखर आपले आहे का..? याचा आपण कधी विचार केला का..? या जगात आपलं कोण आणि परकं कोण, हे कधी कळतं..? जेव्हा आपल्यावर एखाद संकट येत तेव्हा. संकटात साथ देणारेच आपले असतात हे खरं. पण मित्रांनो जेव्हा एखाद्यावर मृत्यूचं संकट येत. तेव्हा त्याच्यासोबत कोण असत..? याचा विचार आपण कधी करतच नाही.  जेव्हा एखाद्या व्यक्तीची मृत्यू होते. तेव्हा त्याच्यासोबतच त्याच्या सर्व वस्तू घराबाहेर काढल्या जातात. ज्या कपड्यावर तो झोपायचा, जे कपडे तो घालायचा, त्याने ज्या वस्तू वापरल्या, त्या सर्व वस्तू त्याच्या बॉडी बरोबरच बाहेर काढतात. पण एका गोष्टीच निरीक्षण केल, कि मग आपल्या लक्षात येईल कि, त्याने कमावलेला पैसा, धनदौलत, मात्र घरातच असते. ते बाहेर अजून तरी कोणी काढलं नाही. उलट त्याच्या गळ्यातील चैन, बोटात असलेली अंगठी, खिशात असलेले पैसे काढून घेतात.  याच्यावरून एक गोष्ट लक्षात येते कि, आजपर्यंत जे आपल्याला आपलं समजत होते. खरंतर ते आपल्या पैशांमुळे आपल्याला जवळ करत होते. म्हणून तर माणसाची बॉडी बाहेर काढली जाते. पण त्याने कमावलेलं धन...

प्रिय वाचकांनो. जगामध्ये भक्ती करणारे खूप आहेत. प्रत्येकजण आपापल्या आराध्याची भक्ती करतो. प्रत्येकाचं आराध्य दैवत वेगळं, प्रत्येकाची भक्ती करण्याची पद्धतही वेगळी.भक्ती मात्र प्रत्येकजन करतो. मग आपण एवढी भक्ती करतो. रोज देवाची पूजा करतो. साऱ्या देवांची पूजा करतो. तरी पण अजून आपल्याला देवाची भेट का होत नाही. हा प्रश्न आपल्या मनात येणं साहजिकच आहे.  या प्रश्नाच उत्तर आपल्याला नक्कीच, हा लेख वाचल्यावर कळणार. एका व्यक्तीच्या जीवनातील ही घटना. आपल्याला शिकवते कि, भक्ती कशी असावी. कशाप्रकारे भक्ती केली म्हणजे ती देवापर्यंत पोहचेल.  एक व्यक्ती त्याच्या जीवनामध्ये खूप दुःखी असायची. एक दिवस त्याचा मित्र त्याला भेटला आणि त्याला सांगितलं कि, तुझ्या जीवनामध्ये असलेलं दुःख जावं असं जर तुला वाटत असेल, तर तु श्रीकृष्णाची पूजा कर. नक्कीच तुला श्रीकृष्ण भेट देतील.  त्या व्यक्तीने श्रीकृष्णाची एक मूर्ती विकत आणली. देवघरात मूर्ती ठेवली.आणि रोज नियमाने तो श्रीकृष्णाची पूजा करायचा.  खूप दिवस झाले, महिने झाले, वर्ष गेले पण त्याला काहीच फरक वाटला नाही. एवढे वर्ष झाली मी पूजा करतोय. तरी पण म...

Dear Readers, Here we are witnessing an inspiring event in the life of South African President Nelson Mandela.  So maybe we can learn a little bit, and learn how to behave in society.  When Nelson Mandela became President of South Africa, he once went to have dinner with his bodyguards at a hotel in the city. Everyone ordered the meal they liked.  And they waited for the meal to come.  At the same time, a man was sitting in front of Nelson Mandela's chair.  He was also waiting for the meal he ordered to arrive.  Seeing him, Mandela tells his bodyguard that the person in front is sitting.  Bring him to eat with you. The bodyguard called the man.  And he told us to have dinner with him. The man was having a meal without saying anything.  His limbs were shaking.  After a while the meal was over and the man walked away quietly without saying a word. When he left, the bodyguard told Mandela that the man was ill, so his limbs were shaking....

प्रिय वाचकांनो.. आपण याठिकाणी, दक्षिण आफ्रिकेचे माजी राष्ट्रपती, नेल्सन मंडेला यांच्या जीवनात घडलेला एक प्रेरणादायी प्रसंग पाहणार आहोत. ज्यामुळे कदाचित आपल्यालाही थोडी शिकवण मिळेल. आणि आपण समाजामध्ये कस वागावं हे कळेल.  नेल्सन मंडेला हे दक्षिण आफ्रिकेचे राष्ट्रपती झाल्यावर, एकदा आपल्या आंतरिक अंगरक्षकांसोबत शहरातील एका हॉटेलमध्ये जेवणासाठी गेले. प्रत्येकाने आपल्याला जे आवडत ते ऑर्डर केल आणि जेवण येण्याची वाट पाहू लागले. त्याचवेळी नेल्सन मंडेला यांच्या खुर्ची समोर एक व्यक्ती बसलेला होता. तो पण त्याने मागवलेलं जेवण येण्याची वाट बघत होता. नेल्सन मंडेला आपल्या एका अंगरक्षकाला सांगतात कि त्या समोर बसलेल्या व्यक्तीला घेऊन ये आणि आपल्या सोबत जेवण करायला सांग.  अंगरक्षकाने त्या माणसाला बोलावलं, आणि आमच्या सोबत जेवण करायला बस म्हणून सांगितलं. तो माणूस खाली मन घालून, काहीही न बोलता जेवण करत होता. त्याचे हातपाय थरथर करत होते. जेवण झालं आणि तो माणूस शांतपणे, एकही शब्द न बोलता निघून गेला. अंगरक्षक मंडेलांना म्हणाला, त्या व्यक्तीचे हातपाय थरथर करत होते, म्हणजे ती व्यक्ती आजारी असली पाहिजे. ...